gerda
Zo lang mijn ogen willenlees ik de jaargetijden voor het raam.
Voorbij zijn weer de volle maanden.
De klok tikt hol.
Ik vang de uren door het vensterglas.
Haal de plooien uit de nacht,
strijk alle dagen glad.
Een voor een vallen de bladeren,
in mijn vervagend bestaan
Straks winterwit beladen takken,
kinderstemmen op het ijs.
Ik rol naar het venster.
Spel de seizoenen.
Bij een schilderij van Cora Vries